Χαιρετώ, πρώτα απ’ όλα, και ευχαριστούμε για την πρόσκληση. Να συγχαρούμε και τους διοργανωτές για το συνέδριο αυτό το οποίο απ’ ότι βλέπουμε γίνεται σταθερά και αποκτάει μια σταθερότητα στο χώρο.
Η κατάσταση στον κλάδο είναι γνωστή και τη συζητάμε όλοι μας τα τελευταία χρόνια συμφωνώντας τόσο στις διαπιστώσεις, όσο και στην ανάγκη να δοθούν επιτέλους λύσεις που θα επιτρέψουν στον κλάδο να ξαναγίνει η ατμομηχανή ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.
Μας έχετε ακούσει πολλές φορές να σας αναλύουμε το χρηματοδοτικό κενό που υπάρχει στον κλάδο, και σήμερα το πρωί επίσης, την ανυπαρξία νέων έργων, τα προβλήματα στο σύστημα παραγωγής έργων και τον άνισο ανταγωνισμό που καλούμαστε να διαχειριστούμε.
Την περίοδο 2016 – 2019, μία ολόκληρη τετραετία, δημοπρατήθηκαν έργα περίπου 3,2 δισεκατομμύρια ευρώ. Αναφέρομαι σε έργα άνω των 30 εκατομμυρίων ευρώ, για τα μεγέθη των εταιριών Ζ τάξης.
Απ’ αυτά τα έργα των 3,2 δισεκατομμυρίων ευρώ, τα 2,3 δισεκατομμύρια ευρώ είναι μπλοκαρισμένα αυτή τη στιγμή. Τα υπόλοιπα που έχουν προϋπολογισμό περίπου 0,9 ή 900 εκατομμύρια ευρώ έχουν υπογραφεί συμβάσεις και εκτελούνται. Απ’ αυτές τις συμβάσεις τα 250 εκατομμύρια ευρώ ανήκουν στην οδοποιία Πάτρα – Πύργου και άλλα 250 εκατομμύρια ευρώ στον Ε65. Έχω εντάξει και αυτό για να δούμε την ένδεια των έργων.
Άρα, σε μία ολόκληρη τετραετία 2016 – 2019 εξελίσσονται έργα που αντιστοιχούν στο 50% του ετήσιου τζίρου των εταιριών Ζ τάξης. Αυτή είναι η πραγματικότητα και αυτή καλούμαστε σαν κατασκευαστές να διαχειριστούμε.
Επίσης, μας ακούτε να σας παρουσιάζουμε το πόσο θα βοηθούσε την ανάπτυξη η υλοποίηση έργων και υποδομών κάθε είδους με υψηλή εγχώρια προστιθέμενη αξία και αυξημένο συντελεστή απόδοσης, το ανέφερε και ο κύριος Υπουργός προηγουμένως, που σχεδόν διπλασιάζει κάθε ευρώ που δαπανάται σε υποδομές.
Επειδή τα έχουμε αναφέρει αυτά πολλές φορές αναλυτικά και τεχνοκρατικά θεωρούμε ότι δεν έχει νόημα να επαναλαμβανόμαστε. Έχουν συσσωρευτεί πλήθος προβλημάτων και είναι τόσο πολυσύνθετα που δεν μπορούν να βοηθήσουν πλέον οι συμβατικές λύσεις του παρελθόντος.
Άποψή μας είναι ότι χρειάζεται ένα ολικό restart, μία συμφωνία επανεκκίνησης στον κλάδο των υποδομών που θα κόψει τον γόρδιο δεσμό που δυστυχώς δεν λύνεται με άλλον τρόπο. Την ανάγκη αυτή για το ολικό restart πιστεύουμε και αποτελεί πεποίθησή μας ότι την έχει αντιληφθεί πλέον η παρούσα ηγεσία του Υπουργείου.
Πρέπει όλοι μαζί, πολιτεία, τεχνικές εταιρίες, θεσμικοί φορείς όπως το ΤΕΕ, οι εργοληπτικές οργανώσεις, οι μελετητικές εταιρίες, καθώς και οι τράπεζες και οι άλλοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί να δώσουμε τέλος στο φαύλο κύκλο της εσωστρέφειας και να ξεφύγουμε από το βάλτο στον οποίο βρισκόμαστε.
Ελάχιστα νέα έργα σημαντικού μεγέθους έχουν ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια, όπως σας έδειξα πιο νωρίς, αμέσως μετά την ολοκλήρωση των αυτοκινητοδρόμων. Διαγωνισμοί σχεδόν στο σύνολό τους μπλοκαρισμένοι στο προηγούμενο slide ή σε πολύ μικρό βαθμό ωρίμανσης, όπως είναι τα έργα παραχώρησης, αυτά που έχουν δημοπρατηθεί: ο ΒΟΑΚ και η διασύνδεση της Σαλαμίνας που εκτιμούμε ότι δεν προβλέπεται να συμβασιοποιηθούν πριν την παρέλευση διετίας τουλάχιστον.
Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων σχεδόν ανύπαρκτο. Άρα, πρέπει να κάνουμε ένα άλμα μπροστά. Εδώ που φτάσαμε δυστυχώς δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, ούτε έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε ακόμη ένα ή δύο χρόνια.
Το μοντέλο των παραχωρήσεων και των ΣΔΙΤ έχει παράξει αποτελέσματα παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισε μια και ήταν σε πρωταρχικό στάδιο. Αυτό πιστεύουμε ότι πρέπει να προσανατολιστεί κύρια η ελληνική πολιτεία για το μέλλον. Έχουνε παραδώσει ποιοτικά, έντεχνα και έγκαιρα και με σημαντικά μειωμένο κόστος υψηλού επιπέδου έργα υποδομών.
Τι προοπτικές υπάρχουν. Πέρα από τα έργα που προαναφέραμε πριν, τα οποία έχουν μπει σε ένα δρόμο και κάποια απ’ αυτά, παρότι είπαμε ότι είναι ανώριμα, είναι σε στάδιο προγενέστερο προφανώς από κάποια άλλα που ακολουθούν που είναι πιο ανώριμα ακόμη, υπάρχει δυνατότητα, λοιπόν, ενεργοποιούμενη με τις συμβάσεις παραχώρησης, τα ΣΔΙΤ και τα δημόσια έργα να υπάρχει ένα κατασκευαστικό αντικείμενο το οποίο να δώσει ζωή στον τόπο.
Το πρώτο απ’ όλα απ’ αυτά, μια τέτοια εικόνα φαίνεται εδώ είναι απ’ το Εθνικό Σχέδιο Υποδομών για τα έργα μέχρι το 2037 που αντιμετωπίζονται. Αυτά υποτίθεται ότι έχουν μπει σε ένα δρόμο. Ο ποιο άμεσος δρόμος όμως βλέπουμε ότι είναι επεκτάσεις των συμβάσεων παραχώρησης, των υφισταμένων συμβάσεων παραχώρησης, ενεργειακές υποδομές που είναι σε πιο ώριμο στάδιο και δίνουνε ζωή επίσης στον τεχνικό κόσμο και σιδηροδρομικά έργα που είναι έτοιμα να ξεκινήσουν. Κάποια είναι σε πιο ώριμο στάδιο, όπως είναι το τελευταίο κομμάτι του άξονα Κόρινθος – Πάτρα, όπως επίσης και το Λάρισα Βόλος.
Ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση και ευχόμαστε την επιτυχία του Συνεδρίου.
