Ομιλία του Κ. Σιφναίου, Γενικού Διευθυντή της Gastrade

Καλησπέρα σε όλους όσους έχουν ακόμη το κουράγιο να είναι μαζί μας. Δεν θα φάμε πολύ χρόνο. Νομίζω ότι για το φυσικό αέριο, θα ξαναγυρίσουμε στο φυσικό αέριο λοιπόν μετά απ’ αυτό το διάλειμμα του Μάνου με τις ηλεκτρικές επενδύσεις, που τελικά όμως συνολικά υποστηρίζουν την ενεργειακή ευστάθεια και την στρατηγική πορεία της χώρας και τον εθνικό στρατηγικό ενεργειακό μετασχηματισμό.
Το φυσικό αέριο είναι σαφώς το μεταβατικό καύσιμο, απλώς η έννοια του μεταβατικού εδώ έχει ένα αρκετά μεγάλο χρόνο μετάβασης. Μιλάμε για μια κοινωνία μηδενικού άνθρακα αλλά σε πόσα χρόνια; Μέχρι το 2050 λέει το εθνικό σχέδιο για την ενέργεια και το κλίμα. Μπορεί να βάλουμε και δέκα – είκοσι χρόνια καθυστέρηση. Μιλάμε για τα επόμενα τριάντα, σαράντα, πενήντα χρόνια.
Στα τριάντα, σαράντα, πενήντα χρόνια αυτά το φυσικό αέριο θα παίζει έναν κυριαρχικό ρόλο στο ενεργειακό μείγμα και μόνο να πούμε ότι η πρόβλεψη της διεθνούς της EIA για την εξέλιξη της ζήτησης του φυσικού αερίου, μιλάει για μία αύξηση της τάξης του 25% από τα περίπου 4 τρις κυβικά στα 5 τρις κυβικά μέχρι το 2030.
Στο μείγμα αυτό πολύ σημαντικό ρόλο θα παίξει πλέον και το υγροποιημένο φυσικό αέριο το οποίο είναι το πιο παγκοσμιοποιημένο είδος φυσικού αερίου που θα επεκταθεί από ένα ποσοστό περίπου 11% στο μείγμα του συνολικού φυσικού αερίου στο 20%.
Το υγροποιημένο φυσικό αέριο δίνει τη δυνατότητα να υπάρχει ένα ευρύτερο και παγκόσμιο φάσμα στην αγορά και ουσιαστικά πλέον να υπάρχει και μία ενοποίηση των τιμών με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο δουλεύει το πετρέλαιο.
Αυτό το οποίο πρέπει να δούμε είναι ποια είναι η προοπτική του ευρωπαϊμένου φυσικού αερίου. Υπάρχει μία ουσιαστική μείωση πλέον του κόστους παραγωγής το οποίο σημαίνει ότι το φυσικό αέριο στην υγρή του μορφή θα παραμείνει και ολοένα περισσότερο ανταγωνιστικό σε σχέση με το αέριο των αγωγών.
Επιπλέον, να σκεφτούμε λιγάκι ότι οι αγωγοί, οι παλιοί αγωγοί ήταν πολύ πιο εύκολοι να γίνουνε. Τώρα μιλάμε πλέον για αγωγούς πάρα πολλών χιλιομέτρων με ιδιαίτερα τεχνικά θέματα, μεγάλες δυσκολίες, πανάκριβους αγωγούς και συνεπώς και το αέριο αγωγών γίνεται πιο ακριβό απ’ ότι το παραδοσιακό αέριο αγωγών που ξέρουμε.
Άρα, η μετάβαση προς ένα μείγμα που θα έχει πολύ μεγαλύτερο LNG μέσα είναι δεδομένη.
Αν φύγουμε από το ευρωπαϊκό ή το παγκόσμιο περιβάλλον και δούμε λίγο τη γειτονιά μας, εδώ στην Ελλάδα τα πράγματα είναι ακόμη πιο ξεκάθαρα αφού υπάρχει ένα πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα απολιγνιτοποίησης το οποίο θα φέρει πολύ σημαντικές αλλαγές στο ενεργειακό μείγμα της χώρας, όπως είπανε και οι προηγούμενοι ομιλητές και ιδιαίτερα ο Κώστας.
Πιστεύουμε ότι μέσα στα επόμενα τέσσερα με πέντε χρόνια θα δούμε μια πάρα πολύ σημαντική αύξηση στο μείγμα του φυσικού αερίου, στο ενεργειακό μείγμα τη συμμετοχή του φυσικού αερίου. Εμείς πιστεύουμε ότι η αγορά θα φτάσει από τα τεσσεράμισι και κάτι που ήταν πέρσι γύρω στα 7 δισεκατομμύρια κυβικά μέσα στα επόμενα πέντε με εφτά χρόνια.
Να πούμε μόνο ότι φέτος η αγορά κινείται με 17% αύξηση και βέβαια ένα κομμάτι αυτής της αύξησης ίσως είναι η διαμετακόμιση προς τους βόρειους γειτόνους μας αλλά δεν είναι και αυτό κομμάτι της στρατηγικής μας, δεν είναι κομμάτι της ενεργειακής πολιτικής μας;
Είναι δυστυχώς κρίμα που έφυγε ο Υπουργός διότι εδώ πρέπει να σημειώσουμε το πόσο σημαντικό είναι να διορθώσουμε το εθνικό σχέδιο για την ενέργεια και το κλίμα στο οποίο στην τελευταία version, εν πάση περιπτώσει, που υπάρχει, υποβαθμίζεται εξαιρετικά ο ρόλος του φυσικού αερίου σε ένα όραμα μίας κοινωνίας, … κοινωνίας μηδενικού άνθρακα. Όμως μέχρι να φτάσουμε εκεί το φυσικό αέριο θα παίζει το ρόλο αυτό που θα είναι ένας ηγετικός ρόλος στο ενεργειακό μείγμα.
Εάν υποβαθμίσουμε στο εθνικό μας σχέδιο το φυσικό αέριο, πώς θα εξασφαλίσουμε χρηματοδότηση για τα έργα για τις υποδομές που χρειάζονται για να υποστηρίξουνε αυτή την αύξηση στη ζήτηση του φυσικού αερίου; Και υπάρχουν πάρα πολλά έργα, ήδη μιλήσαμε για κάποια απ’ αυτά, τα οποία ουσιαστικά συμβάλλουν στη γεωστρατηγική και στη γεωπολιτική θέση της χώρας αλλά σε τελική ανάλυση στο κόστος ενέργειας του τελικού καταναλωτή.
Πρέπει να δώσουμε προσοχή στο ρόλο που θα παίξει το φυσικό αέριο στο εθνικό σχέδιο για την ενέργεια και το κλίμα αλλιώς θα βρεθούμε χωρίς χρηματοδότηση.
Μιλώντας λιγάκι για το LNG, εδώ φέτος έγινε μία επανάσταση και η οποία πιστεύουμε ότι θα συνεχιστεί. Για πρώτη φορά από την ιστορία από την εποχή που μπήκε το φυσικό αέριο στο εθνικό μείγμα ενέργειας, για πρώτη φορά φέτος το υγροποιημένο φυσικό αέριο ξεπέρασε το αέριο αγωγών.
Βλέπει κανείς αυτές τις μπάρες, έτσι; Το γαλάζιο, το αχνό γαλάζιο είναι το κομμάτι του υγροποιημένου φυσικού αερίου στο μείγμα. Βλέπουμε πλέον τους τελευταίους μήνες τρέχει σε ποσοστά 2/3 της ελληνικής αγοράς και αυτό προβλέπεται να συνεχιστεί.
Άρα, 51 φορτία LNG έχουν έρθει ή προβλέπεται να έρθουν φέτος στη Ρεβυθούσα. Άρα, ο ρόλος του υγροποιημένου φυσικού αερίου για την Ελλάδα αλλά και για την ευρύτερη περιφέρεια της Νοτιοανατολικής Ευρώπης είναι κρίσιμος και θα παραμείνει έτσι για τα επόμενα χρόνια.
Μιλάμε για διάφορες υποδομές. Εγώ θέλω να μιλήσω για τη συμπληρωματικότητα και όχι την ανταγωνιστικότητα. Για να μπορέσουμε να πετύχουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε από τις επενδύσεις που θέλουμε να κάνουμε σε υποδομές, πρέπει οι υποδομές να είναι συμπληρωματικές η μία στην άλλη και όχι η μία να ανταγωνίζεται την άλλη.
Αν μπορέσουμε να υλοποιήσουμε όλες τις υποδομές τις οποίες λέμε, θα έχουμε πετύχει το αποτέλεσμα που θέλουμε στην περιφέρεια. Μην βλέπουμε μόνο την Ελλάδα. Να δούμε την ευρύτερη περιφέρεια. Η περιφέρεια της Νοτιοανατολικής Ευρώπης είναι μία περιφέρεια η οποία ήταν απομονωμένη ευρύτερα και λειτουργούσε σε μία λογική συνόρων, αποκλεισμού.
Με τα νέα πλάνα και τις νέες επενδύσεις σε υποδομές προσπαθούμε να σπάσουμε αυτούς τους αποκλεισμούς και να μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε τα πλεονεκτήματα που έχουμε σαν χώρα, που είμαστε τελικά η μόνη χώρα η οποία μπορεί να φέρει LNG στην ευρύτερη περιφέρεια της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, να πετύχουμε την ενοποίηση, να δημιουργήσουμε ρευστότητα και τελικά να δημιουργήσουμε ευκαιρίες για trending, για εμπορεία.
Αυτά θα φέρουνε νέους επενδυτές, νέους … και θα δημιουργηθεί μία αλυσίδα προς τη θετική κατεύθυνση τελικά. Έτσι θα μπορέσει να δημιουργηθεί μόνο ένας πραγματικός κόμβος, ένα hub ενέργειας φυσικού αερίου στην περιοχή.
Αυτό μπορεί να το πετύχουμε με νέους αγωγούς, διασυνδετήριους αγωγούς, με νέα τερματικά LNG, με νέες υπόγειες αποθήκες. Εμείς υποστηρίζουμε όλα αυτά τα έργα και πιστεύουμε ότι θα συμβάλλουν στο μεγάλωμα της αγοράς, δηλαδή θα μεγαλώσει η πίτα. Αυτό θέλουμε τελικά.
Ένα παράδειγμα συνέργειας και όχι ανταγωνιστικότητας είναι αυτό το οποίο θα αναφέρω τώρα. Όπως είπαμε, φέτος ήταν μια πάρα πολύ καλή χρονιά για το υγροποιημένο φυσικό αέριο σ’ όλη την Ευρώπη με χρήση της τάξεως του 70% τεχνικής δυναμικότητας τερματικά, που είναι ένα τεράστιο νούμερο.
Αντίστοιχα, πάρα πολύ καλή χρονιά ήταν και για τη Ρεβυθούσα.
Αν δούμε όμως την εικόνα στη Ρεβυθούσα τους τελευταίους τέσσερις μήνες της χρονιάς που είναι ουσιαστικά αυτό που βλέπετε, οι μπλε μπάρες δείχνουν τη διαθέσιμη αποθηκευτική ικανότητα και κάθε φορά που η μπάρα πέφτει θα πει ότι έρχεται ένα καινούργιο φορτίο και συνεπώς μειώνεται η αποθηκευτική ικανότητα και ξανά ανεβαίνει.
Η κόκκινη γραμμή είναι η απαίτηση σε αποθηκευτικούς χώρους που θα χρειαζόταν για να έρθει ένα καινούργιο πλήρες φορτίο. Βλέπουμε ότι σε κανένα σημείο από τώρα μέχρι το τέλος του χρόνου δεν υπάρχει αυτή η αποθηκευτική ικανότητα στη Ρεβυθούσα. Είναι γεμάτη με φορτία τα οποία ήρθανε προγραμματισμένα.
Άρα, αν υπήρχε ένα άλλο τερματικό, παραδείγματος χάριν, αν υπήρχε το τερματικό της Αλεξανδρούπολης, δεν θα μπορούσαν να έρθουν περισσότερα φορτία; Δεν θα ήταν αυτό σημαντικό για όλους τους χρήστες; Δεν θα ήταν σημαντικό τελικά και για τη Ρεβυθούσα; Αφού θα μπορούσε ένα φορτίο να μοιραστεί μισό εκεί και μισό στην Αλεξανδρούπολη, με αποτέλεσμα να είχαμε τελικά μείωση του κόστους, καλύτερες τιμές.
Αυτό είναι ένα παράδειγμα συνέργειας την οποία μπορούμε να δούμε ανάμεσα σε δύο υποδομές που μπορεί κανείς να πει ότι ανταγωνίζονται η μία την άλλη. Μπορούν όμως να δουλέψουν πάρα πολύ καλά συμπληρωματικά.
Και δύο πράγματα για το έργο της Αλεξανδρούπολης. Το έργο της Αλεξανδρούπολης πληροί όλα τα κριτήρια τα οποία ουσιαστικά περιγράψαμε μέχρι τώρα. Τα στρατηγικά σαν σημείο εισόδου και όχι σαν σημείο διαμετακόμισης για όλη την περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης που αυτή είναι η εθνική στρατηγική, είναι στο σταυροδρόμι του κάθετου και του ανατολικού διαδρόμου.
Είναι ένα έργο το οποίο βοηθάει στη διαφοροποίηση πηγών, προμηθευτών και οδών. Μαζί με τη Ρεβυθούσα είναι τα μόνα έργα τα οποία είναι ανεξάρτητα από την διέλευση του αερίου μέσα από το τουρκικό έδαφος, κάτι που θα είναι πολύ πιο έντονο από την αρχή του νέου χρόνου, όταν πλέον και το ρωσικό αέριο θα έρχεται μέσω Τουρκίας.
Λειτουργεί με αρμονία και συμπληρωματικότητα με όλα τα υπόλοιπα έργα υποδομών, τα νέα έργα υποδομών. Υποστηρίζει την τοπική και την ελληνική κοινωνία και τελικά βοηθάει στο να επιτευχθεί ένα χαμηλότερο κόστος στον τελικό καταναλωτή και στους βασικούς τομείς της οικονομίας, όπως είναι η ηλεκτροπαραγωγή, η βιομηχανία, η οικιακή κατανάλωση και τελικά βοηθάει την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων στο διεθνές στερέωμα.
Με τη βιομηχανία, για παράδειγμα, συναγωνίζεται άλλες αντίστοιχες βιομηχανίες σε χώρες με πολύ χαμηλότερο εργατικό δυναμικό. Φανταστείτε να έχουμε και το μειονέκτημα του πάρα πολύ υψηλού ενεργειακού κόστους, κάτι που είχαμε μέχρι τώρα. Άρα, το έργο αυτό βοηθάει, λοιπόν, στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.
Κλείνοντας, μια πολύ γρήγορη ματιά στο πού βρισκόμαστε. Να πούμε ότι φιλοδοξούμε και ο στόχος μας είναι να ξεκινήσουμε τη δεύτερη φάση του market test του έργου, η οποία είναι και δεσμευτική φάση, μέσα στις επόμενες εβδομάδες με στόχο να το ολοκληρώσουμε μέχρι τέλος του χρόνου.
Αυτό θα μας δώσει τη δυνατότητα να βρεθούμε με ένα πετυχημένο αποτέλεσμα, να έχουμε τη δυνατότητα να πάρουμε την τελική … απόφαση για το έργο στα μέσα του 2020 και από εκεί, όπως έχουμε πει, σε δύο χρόνια να είμαστε έτοιμοι για την εμπορική λειτουργία του έργου, δηλαδή στα μέσα του 2022.
Ευχαριστώ πολύ.